Domy modlitwy

Życie społeczności żydowskiej zawsze ogniskowało się w Synagodze. Ortodoksyjny judaizm wymaga trzykrotnego  udziału w ciągu dnia uczestnictwa w zbiorowych  modlitwach. Miejsce modlitwy nie powinno być odległe od miejsca zamieszkania i pracy. Dodatkowo przepisy religijne zezwalają na poruszanie się poza obrębem  domu w okresach świątecznych  w promieniu nie przekraczającym 2000 kroków czyli około 1500 m. Dlatego  duża liczba Domów Modlitwy jest zrozumiała.

Okna synagogi Ahawas szalom na I piętrze Franciszkańska 25

Domy Modlitewne najczęściej były prywatne . Prywatny status warszawskich modlitewni oznaczał także, iż mogli się w nich modlić tylko ci, którzy  składali się na ich utrzymanie. Bożnice umieszczano najczęściej w przybudówkach stykających się z murem  domu fundatora .  Budowano je również  w podwórzach domów, w osobnych budynkach o ile pozwalało na to miejsce.
Usytuowanie prywatnego, wyodrębnionego domu modlitwy zdarzać się mogło zwłaszcza wgłębi stosunkowo dużych działek , istniejących w rejonie Placu Grzybowskiego  czy właśnie ulicy Franciszkańskiej . Takie usytuowanie tłumaczyłoby , dlaczego nic nie wiemy o wyglądzie tych obiektów, dostępnych ograniczonemu gronu użytkowników. Zachował się jeden opis „ Zaszedłszy przypadkowo w tych dniach na dziedziniec  jednego domu, w dzielnicy licznie zamieszkałej przez ludność naszego wyznania, zauważyłem z daleka nad otwartemi  drzwiami  parteru oficyny ,prowadzoncemi do małego przedsionku, białą marmurową tablicę z wyrytemi na niej kilku wierszami dużemi hebrajskimi literami. Zaciekawiony treścią napisu, wymieniającego imię i nazwisko właściciela domu, jako fundatora synagogi, stawił mi się widok przyjemny i przykry zarazem. Izbę przeznaczoną na synagogę, stanowiła przestronna, widna, bardzo wysoka sala, z kolumnami i ozdobami sztukatorskim, górną galerią  dla kobiet. Arka,  almemor ( inaczej bima podium z pulpitem usytuowane centralnie w głównej sali synagogi ), ławki , świeczniki  i inne akcesoria świeże , wyrobu bardzo starannego i kosztownego".  Nie wiadomo , której to bożnicy dotyczy ten opis . Nie wszystkie domy modlitwy były tak okazałe były często niewidoczne dla  „niewtajemniczonych”.
 
Spis Właścicieli Domów modlitwy z roku 1869
Nazwisko - Imię
Nr. Hip.
Nr. Polic.

Lewenfisz Fiszel

1817

1
Lewinsohn Nuchym
1822b
3
Kalberg Majer
1808
4
Bein  Josek
1809a
6
Jesiotr Abram
1809
8
Wlodawer Manas
1805
9
Kaftal Rozalja
1809cd
10
Grützhendler Lewek
1802
13
Fejwelsohn Fejwel
1810/11
14
Botkier Abram
1799
19
Gotsforcht Josek
1799
19
Daches Chaskiel
1797
21
Goldblat Cbil
1798
21
Kaufman Emanuel
1798
21
Lichtenzweig Mosiek
1798
21
Trokan Chil 
1797
21
Nadelmann Abram
1813
22
Rosenberg Berek
1814
24
Halberstad Abram
1815
26
Bergrat Chaim
1796a
29
Fatersohn – Zelig
1796a
29
Modrzew Izrael
1796a
29
Bryskier Szmul
1796b
31
Mützenmacher Wolf
1796b
31
Maliniak Hitel – Mendel
1818
32
Fisz Mosiek Hersz
1794
35
Gesundhajt Jakób 
1793
37
 
Przez dziesięciolecia liczba domów modlitwy na Franciszkańskiej zmieniała się  chciałbym przedstawić wykaz bożnic z 1926 r.


Nazwa
Numer policyjny
Numer hipoteczny
Franciszkańska
4
1808
Franciszkańska
5
1806b
Franciszkańska
6
1809a
Franciszkańska
7
1806
Franciszkańska
8
1809b
Franciszkańska
10
1809c
Franciszkańska
11
1804
Franciszkańska
13
1803
Franciszkańska
14
1810
Franciszkańska
15
1802
Franciszkańska
21
1797
Franciszkańska
22
1813
Franciszkańska
24
1814
Franciszkańska
25
1797b
Franciszkańska
26
1815
Franciszkańska
27
1797b
Franciszkańska
28
1816
Franciszkańska
29
1776a
Franciszkańska
30
1817
Franciszkańska
31
1796b
Franciszkańska
32
1818
Franciszkańska
34
1819




Na podstawie Książki Pani Eleonory Bergman "NIE MASZ BÓŻNICY POWSZECHNEJ"
Synagogi i domy modlitwy w Warszawie od końca XVIII do początku XXI wieku . Polecam!!!


Powrót                                                Głowna strona